© Magalice / stock.adobe.com
Δεν είναι καθόλου δύσκολη υπόθεση να έχετε τα ινδικά χοιρίδια στον καθαρό αέρα:
© Petra Fischer / stock.adobe.com
Δεδομένου ότι τα ινδικά χοιρίδια δε σκάβουν όπως τα κουνέλια, δε χρειάζεται να στερεώσετε βαθιά μέσα στο χώμα το φράκτη της εξωτερικής περίφραξης. Το σπιτάκι για ινδικά χοιρίδια μπορεί να τοποθετηθεί τόσο στο εσωτερικό της εξωτερικής περίφραξης όσο και έξω από αυτήν, όπου ένας σωλήνας ή ένα τούνελ θα χρησιμεύει ως συνδετικό κανάλι. Ως σπιτάκι μπορεί να χρησιμοποιηθεί εύκολα ένα κλουβί κουνελιών, το οποίο κοστίζει περίπου 100 έως 150 ευρώ. Ωστόσο, εάν θέλετε να διατηρήσετε μαζί μία μεγαλύτερη αγέλη ινδικών χοιρίδιων, καλό θα ήταν να κατασκευάσετε το δικό σας αχυρώνα, καθώς με αυτό τον τρόπο μπορείτε να προσαρμόσετε καλύτερα το μέγεθος της κατασκευής στις εξατομικευμένες ανάγκες σας. Για περίπου 10 ινδικά χοιρίδια, τα οποία πρέπει να παραμένουν στο ύπαιθρο ακόμα και το χειμώνα, συνιστάται μία εξωτερική περίφραξη διαστάσεων περίπου 120 x 120 x 120 cm.
Προκειμένου να «επενδύσετε» το σκελετό της κατασκευής σας, χρειάζεστε σανίδες που θα συνδέονται μεταξύ τους με εσοχή και προεξοχή. Τα τοιχώματα θα πρέπει να μονώνονται με φελιζόλ, το οποίο θα πρέπει να τοποθετείται ανάμεσα στις εσωτερικές και εξωτερικές σανίδες. Το δάπεδο θα πρέπει να καλύπτεται επίσης με φελιζόλ, πάνω από το οποίο θα πρέπει να τοποθετείται μία πλαστική λεκάνη. Εάν δε βρίσκετε πλαστική λεκάνη στο κατάλληλο μέγεθος, μπορείτε επίσης να την κατασκευάσετε μόνοι σας, τοποθετώντας πάνω από το στρώμα φελιζόλ μία μοριοσανίδα, όπου θα είναι επικολλημένο ένα ειδικό φύλλο επένδυσης για λιμνούλες. Η σκεπή θα πρέπει να καλύπτεται με πισσόχαρτο, το οποίο θα
προεξέχει στο μπροστινό μέρος περίπου 40-50 cm. Επιπλέον, η κλίση της σκεπής θα πρέπει να εκτείνεται λοξά προς τα πίσω, έτσι ώστε η βροχή να μπορεί να εκρέει καλύτερα. Για να αποφευχθεί η συσσώρευση θερμότητας το καλοκαίρι, το πισσόχαρτο θα πρέπει να τοποθετείται περίπου 30 cm πάνω από την πραγματική σκεπή. Αυτό το θερμομονωτικό υλικό κρατά μακριά το μεγαλύτερο μέρος της θερμότητας και ο επιπλέον διαθέσιμος χώρος μπορεί να χρησιμοποιηθεί, προκειμένου να στερεωθεί εκεί για παράδειγμα μία ειδική κατασκευή για την τοποθέτηση τροφής. Το άνοιγμα του αχυρώνα δε θα πρέπει να είναι γυρισμένο προς την πλευρά, η οποία είναι συνήθως εκτεθειμένη στην κακοκαιρία, οπότε η πόρτα θα πρέπει να έχει ανατολικό προσανατολισμό, εφόσον αυτό είναι εφικτό. Για την πρόληψη της καλοκαιρινής ζέστης είναι απολύτως απαραίτητο ένα σκιερό μέρος για τον αχυρώνα, διότι διαφορετικά οι θερμοκρασίες ενδέχεται να ανέλθουν γρήγορα στους 40°C.
Η πόρτα του αχυρώνα αποτελείται από δύο ξύλινα πλαίσια. Πάνω στο ένα πλαίσιο καρφώνεται σύρμα, όπου τοποθετείται από πάνω το δεύτερο ξύλινο πλαίσιο. Έτσι, το σύρμα είναι προστατευμένο μεταξύ των δύο πλαισίων και δεν υπάρχει περίπτωση τα ινδικά χοιρίδια να τραυματιστούν στις προεξέχουσες άκρες του σύρματος. Για το χειμώνα συνιστάται ένα στήριγμα μπροστά από το σύρμα, όπου θα μπορεί να στερεωθεί ένα τζάμι από πλεξιγκλάς. Κατά τις κρύες νύχτες μπορείτε να κρεμάσετε ένα λεπτό, υφασμάτινο πανί επάνω στο άνοιγμα του αχυρώνα, μέσω του οποίου τα ινδικά χοιρίδια θα μπορούν να φτάνουν στον περιφραγμένο εξωτερικό χώρο. Με αυτό τον τρόπο, τα ζώα θα εξακολουθούν να έχουν πρόσβαση στο ύπαιθρο, αλλά το κρύο θα παραμένει έξω. Ο αχυρώνας θα πρέπει να έχει ύψος 2 μέτρων, διότι έτσι μπορεί να σταθεί κανείς όρθιος ακόμη και στην εξωτερική περίφραξη, χωρίς να χρειάζεται να σέρνεται στα γόνατα, κάθε φορά που θέλει να ταΐσει τα ζώα ή να καθαρίσει το χώρο τους. Η περίφραξη μπορεί να είναι χαμηλότερη, εάν το σπιτάκι βρίσκεται στην εξωτερική πλευρά και δε χρειάζεται να εισέρχεται κανείς στον περιφραγμένο χώρο. Από πάνω ο εξωτερικός περιφραγμένος χώρος θα πρέπει να καλύπτεται με ένα δίχτυ, προκειμένου τα ινδικά χοιρίδια να μη διατρέχουν κανέναν κίνδυνο από γάτες ή αρπακτικά πτηνά.
© Kanashi / stock.adobe.com
Όταν το χειμώνα έχετε τα ινδικά χοιρίδια έξω στο ύπαιθρο, το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι το κρύο, αλλά η υγρασία που σχηματίζεται πάντα στον αχυρώνα. Ιδίως τη νύχτα, η υγρασία συγκεντρώνεται στους τοίχους και στη συνέχεια τρέχει νερό προς τα κάτω.
Δεδομένου ότι δεν υπάρχει δυνατότητα θέρμανσης σε τέτοιους αχυρώνες, ο χώρος θα πρέπει να αερίζεται συχνά και δεν πρέπει να απομονώνεται πλήρως από όλες τις πλευρές, καθώς η υπερβολική υγρασία ευνοεί τα κρυολογήματα και τις ασθένειες. Ωστόσο, τα ινδικά χοιρίδια δύσκολα αντέχουν το κρύο του χειμώνα. Γι’ αυτό καλό θα ήταν να στρώνετε στον αχυρώνα ένα παχύ στρώμα άχυρου ή σανού, όπου τα ινδικά χοιρίδια θα μπορούν να τρυπώνουν και να προστατεύονται, προκειμένου να επιβιώνουν το χειμώνα. Επιπλέον, τα ινδικά χοιρίδια ζεσταίνονται συνήθως μεταξύ τους, με το να ακουμπούν το ένα το άλλο.
Τα χάμστερ είναι πολύ αγαπητά μικρά κατοικίδια ζώα! Ακόμη κι αν δεν γουργουρίζουν τόσο δυνατά όσο τα ινδικά χοιρίδια και δεν τρίζουν όπως τα κουνέλια, η γλώσσα τους είναι περίπλοκη. Μερικές συμβουλές θα σας βοηθήσουν να καταλάβετε καλύτερα τι θέλει να σας πεί ο νέος σας συγκάτοικος!
Πιθανόν κάθε ιδιοκτήτης ινδικού χοιρίδιου να αναγνωρίζει τον αστείο ήχο σφυρίγματος, που παράγει το κατοικίδιο ζώο του, με το που βλέπει τη σακούλα τροφής ή τον τσιριχτό ήχο χαράς, όταν χουχουλιάζει μαζί με το φιλαράκο του στο κλουβί. Αλλά τι ακριβώς θέλει να μας πει το ινδικό χοιρίδιο ανάλογα με τους ήχους που κάνει;
Μετά από περίπου ένα χρόνο ζωής τα κουνέλια θεωρούνται ενήλικα.
