© Guy Sagi / stock.adobe.com
Ο Γερμανικός Μολοσσός ανήκει στις πιο μεγαλόσωμες φυλές σκύλων στον κόσμο. Ωστόσο, παρά την επιβλητική του εμφάνιση και τα χαρακτηριστικά χείλη, οι Μολοσσοί θεωρούνται πολύ φιλικοί, ήρεμοι σκύλοι, που έχουν ανάγκη να τους αγαπούν. Είναι δε τόσο χαδιάρηδες, που έχουν την τάση να υποτιμούν το βάρος τους, όταν απολαμβάνουν τις αγκαλιές των ανθρώπων τους.
Στα τέλη του 19ου αιώνα, οι κυνολόγοι πίστευαν ότι είχαν βρει σε τύπους σκύλων της αρχαιότητας τους προγόνους του Γερμανικού Μολοσσού. Οι Ασσύριοι είχαν πάνω από 4000 χρόνια πριν, για παράδειγμα, μεγαλόσωμους και κοντότριχους σκύλους-μαχητές με πλατιά μουσούδα, οι απεικονίσεις των οποίων θύμιζαν στην εμφάνιση τη σημερινή φυλή Μολοσσών. Ακόμη και στη σημερινή Δανία βρέθηκαν σκελετοί πολύ μεγαλόσωμων κυνηγετικών σκύλων τύπου Μαστίφ, οι οποίοι χρονολογούνται στα έτη 5000 π.Χ. έως 1000 π.Χ. Ωστόσο, η ύπαρξη συγγενικής σχέσης μεταξύ του Γερμανικού Μολοσσού και αυτών των αρχαίων προγόνων είναι εν τω μεταξύ πολύ αμφιλεγόμενη. Ακόμη και η υποτιθέμενη συγγένεια με το Μαστίφ του Θιβέτ (Do Khyi), μία από τις αρχαιότερες φυλές της Ανατολής, αποκλείστηκε εν τω μεταξύ μέσω εξέτασης DNA.
Σύμφωνα με καταγεγραμμένες ιστορίες, η προέλευση του Μολοσσού εντοπίζεται αποδεδειγμένα από το 16ο αιώνα και μετά. Οι παραδόσεις τεκμηριώνουν ότι ιδιαίτερα μεγαλόσωμοι και κομψοί σκύλοι εισήχθησαν από την Αγγλία και την Ιρλανδία στη Γερμανία, οι οποίοι προέρχονταν από διασταυρώσεις του Μαστίφ με το μεγαλόσωμο ιρλανδικό Γουλφχάουντ. Τα ζώα ήταν μεν ακόμη πολύ διαφορετικά, όσον αφορά την εξωτερική τους εμφάνιση, αλλά όλα είχαν από κοινού ένα ασυνήθιστα μεγάλο μέγεθος. Στη Γερμανία η σκόπιμη εκτροφή του λεγόμενου „Englischer Docke“, δηλαδή του αγγλικού σκύλου, ξεκίνησε τελικά από το 17ο αιώνα. Οι κομψοί, μεγαλόσωμοι σκύλοι, που χρησιμοποιούνταν για το κυνήγι αρκούδων, αγριογούρουνων και άλλων ζώων έγιναν σύντομα δημοφιλείς στην Αυλή ως εντυπωσιακοί σκύλοι-συνοδοί. Έτσι, η φυλή διαχωρίστηκε σε τρεις τάξεις: «σκύλοι της κρεβατοκάμαρας» (Kammerhunde), «αγαπημένοι σκύλοι συντροφιάς» (Leibhunde) και «Αγγλικά Μαστίφ» (English Dogge). Ως «σκύλοι της κρεβατοκάμαρας» επιλέγονταν οι πιο όμορφοι και δυνατοί σκύλοι, οι οποίοι τιμούνταν με ένα χρυσό περιλαίμιο και τη νύχτα επιτρεπόταν να παραμένουν στην κρεβατοκάμαρα του ηγεμόνα τους, όπου είχαν έναν άνετο χώρο για να ξαπλώνουν πάνω σε γούνα αρκούδας. Όπως και οι «αγαπημένοι σκύλοι συντροφιάς», οι οποίοι υστερούσαν σε σχέση με τους «σκύλους της κρεβατοκάμαρας» τουλάχιστον σε θέμα ομορφιάς και επομένως, λάμβαναν μόνο ένα επάργυρο περιλαίμιο, έπρεπε κι αυτοί να προστατεύουν την Αυλή του ηγεμόνα τους κυρίως από εισβολείς. Καθώς και οι δυο ζούσαν μαζί με την οικογένεια του ηγεμόνα, δόθηκε κατά την εκτροφή τους μεγάλη σημασία σε χαρακτηριστικά, όπως η υπακοή. Αντιθέτως, στο κυνήγι, δεν χρησιμοποιούνταν ζώα με υψηλότερη εκτροφική αξία.
Αλλά ακόμη και όλα τα υπόλοιπα Αγγλικά Μαστίφ, που δεν ζούσαν στο σπίτι και διέμεναν στο στάβλο, θεωρούνταν τόσο πολύτιμα, που δεν χρησιμοποιούνταν απερίσκεπτα στο κυνήγι. Έτσι, αρχικά στέλνονταν «Αγριοχοιροθήρες» („Saufinder“ και „Saurüden“) στο κυνήγι αγριογούρουνων ή σκύλοι «που δάγκωναν αρκούδες» („Bärenbeißer“) στο κυνήγι αρκούδας για να εντοπίζουν το θήραμά τους και να το απομακρύνουν από το δάσος. Μόνο και μόνο στη θέα κάποιου αγριογούρουνου ή κάποιας αρκούδας, οι σκύλοι εξαπολύονταν στο κυνηγητό του θηράματος, προκειμένου να το αρπάξουν και να το ακινητοποιήσουν με ένα επιδέξιο δάγκωμα, έως ότου ο κυνηγός μπορέσει να το σκοτώσει με ένα αιχμηρό όπλο. Για να αποφευχθεί οποιοσδήποτε τραυματισμός αυτών των πολύτιμων σκύλων κατά τη διάρκεια αυτού του ελιγμού, τους φορούσαν ένα θώρακα από ύφασμα με χοντρή επένδυση.
Καθώς οι κυνηγετικοί σκύλοι έγιναν ολοένα και πιο περιττοί με την αυξανόμενη χρήση των πυροβόλων όπλων, και καθώς πολυάριθμες τότε φυλές εξαφανίστηκαν από το προσκήνιο, ο Μολοσσός θεωρούνταν – κυρίως στην περιοχή της Βυρτεμβέργης – ως σκύλος πολυτελείας και αντικείμενο που υποδήλωνε την υψηλή κοινωνική θέση του κατόχου του. Στα μέσα του 19ου αιώνα, η φυλή σκύλων γνωστή σήμερα ως Ντογκ της Ουλμ γνώρισε εν τω μεταξύ μεγάλη δημοτικότητα. Ο Ότο φον Μπίσμαρκ (Otto von Bismarck) προσμετρά σε έναν από τους πιο διάσημους ιδιοκτήτες Μολοσσών. Ο πρώτος καγκελάριος της Γερμανικής Αυτοκρατορίας (Ράιχ) ήταν ιδιοκτήτης τέτοιων μεγαλόσωμων σκύλων για πάνω από 60 χρόνια, γεγονός που τους προσέδωσε το προσωνύμιο «σκύλος της Αυτοκρατορίας» („Reichshund“). Δεδομένου ότι οι Μολοσσοί ζούσαν κυρίως σε ιδιωτικά νοικοκυριά, κατά την εκτροφή δόθηκε ολοένα και περισσότερη σημασία στον καλό, ισορροπημένο και υπάκουο χαρακτήρα. Σε διάφορες περιοχές δημιουργήθηκαν διάφοροι τύποι της φυλής, οι οποίοι διέφεραν ελαφρώς σε χρώμα ή μέγεθος και χαρακτηρίζονταν αναλόγως ως Ντογκ της Ουλμ (Ulmer Dogge), Μεγάλος Δανός (Great Dane), Αγγλικό Μαστίφ (English Dogge), Μεγάλο Μαστίφ (Great Dogge), „Saupacker“ (Κυνηγετικός, Αγριοχοιροθήρας) ή „Hatzrüde“ (Κυνηγετικός, Ελαφοθήρας).
Όταν αυτοί οι διάφοροι εκπρόσωποι της φυλής παρουσιάστηκαν το 1876 σε μια έκθεση μορφολογίας σκύλων, τα μέλη της κριτικής επιτροπής πρότειναν στους εκτροφείς να συμφωνήσουν στην ενιαία ονομασία «Γερμανικός Μολοσσός». Το όνομα δεν δόθηκε αδιαφιλονίκητα, διότι και άλλες χώρες διεκδίκησαν την προέλευση του Γερμανικού Μολοσσού. Έτσι, η συγκεκριμένη φυλή χαρακτηρίζεται στην αγγλική γλώσσα ακόμη και σήμερα ως «Μεγάλος Δανός». Παρ’ όλα αυτά, οι Γερμανοί εκτροφείς επικράτησαν και ίδρυσαν το 1888 με τη «Λέσχη Γερμανικών Μολοσσών» την πρώτη λέσχη της φυλής γενικά.
© everydoghasastory / stock.adobe.com
Ένας ενήλικος Μολοσσός μπορεί να φτάσει να ζυγίζει περίπου 90 kg και άνω. Με ύψος ακρώμιου τουλάχιστον 80 cm σε αρσενικούς και 72 cm σε θηλυκούς σκύλους δεν αποτελεί φυσικά έκπληξη το υψηλό βάρος τους. Ωστόσο, σε καμιά περίπτωση ο Γερμανικός Μολοσσός δεν είναι δυσκίνητος. Αντιθέτως, η περήφανη συνολική εικόνα του αποπνέει μια τεράστια δύναμη και κομψότητα. Στο πρότυπο της φυλής σύμφωνα με την FCI χαρακτηρίζεται μάλιστα ως «Απόλλων μεταξύ των διαφόρων φυλών σκύλων», χάρη στην αρμονική εμφάνισή του, την καλλίγραμμη σιλουέτα και το εκφραστικό κεφάλι του. Μοιάζει με «ευγενές άγαλμα» και μεταξύ των ηγεμόνων κατά το 16ο και 17ο αιώνα θεωρούνταν εξαιρετικά πολύτιμος.
Χρωματικά, ο Μολοσσός υπάρχει σε τρία διαφορετικά χρώματα, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται να αναμιγνύονται μεταξύ τους κατά την εκτροφή:
Εκτός από αυτά τα τρία χρώματα, υπάρχουν ακόμη και οι λεγόμενοι „Grautiger“ και „Weißtiger“, οι οποίοι δεν είναι επιθυμητοί σύμφωνα με το πρότυπο της φυλής. Οι γκρι Μολοσσοί (Grautiger) έχουν γκρι βασικό χρώμα με μαύρες κηλίδες. Αν και το γκρι είναι ένα αναμενόμενο χρώμα σε πολλές άλλες φυλές, για παράδειγμα σε κυνηγετικούς σκύλους, οι γκρι Μολοσσοί δεν επιτρέπεται να λάβουν την υψηλότερη δυνατή βαθμολογία, που μπορεί να συγκεντρώσει ένας Μολοσσός σε εκθέσεις μορφολογίας σκύλων. Η αναπαραγωγή λευκών Μολοσσών (Weißtiger) απαγορεύεται, από τότε που το ζευγάρωμα Μολοσσών με βούλες απαγορεύτηκε στη Γερμανία, διότι θεωρήθηκε ότι αυτή η επιλεκτική εκτροφή γίνεται με οποιοδήποτε κόστος για την υγεία των ζώων και κρίθηκε ως «βασανιστική εκτροφή». Οι σκύλοι με βούλες μπορεί να είναι φορείς του λεγόμενου γονιδίου merle. Κατά το ζευγάρωμα δύο ζώων με βούλες, οι νεαροί απόγονοι θα μπορούσαν να είναι ομόζυγοι για το γονίδιο merle. Τα προσβεβλημένα κουτάβια πάσχουν κατά κανόνα από τύφλωση και μερική κώφωση.
© DoraZett / stock.adobe.com
Στο πρότυπο της φυλής σύμφωνα με την FCI, ο Γερμανικός Μολοσσός περιγράφεται ως σκύλος που είναι «τρυφερός και αφοσιωμένος στους ιδιοκτήτες του». Στους πράους αυτούς γίγαντες δεν αρέσει να μένουν μόνοι και προτιμούν να είναι πάντα κοντά στους ανθρώπους τους. Η συγκρατημένη φύση του χαρακτήρα τους και η θέλησή τους να ικανοποιούν κάθε επιθυμία του ιδιοκτήτη τους, τους καθιστούν πολύ ευχάριστους συντρόφους σε όλες σχεδόν τις περιστάσεις της ζωής. Παρά το φιλικό προς τους ανθρώπους χαρακτήρα, οι Μολοσσοί δεν είναι δουλοπρεπείς και τους αρέσει μερικές φορές να ξαφνιάζουν τους ιδιοκτήτες τους, κάνοντας του «κεφαλιού» τους.
Ωστόσο, λόγω του μεγέθους τους, οι Μολοσσοί δέχονται επανειλημμένα την απόρριψη της κοινωνίας. «Είναι σκύλος ή πόνι;» – οι ιδιοκτήτες Μολοσσών κάνουν συχνά λόγο για «ανόητες αερολογίες» άλλων περαστικών, καθώς πηγαίνουν για περίπατο με το σκύλο τους και οι ιδιοκτήτες μικρότερων φυλών αλλάζουν δρόμο, από φόβο, ότι αυτός ο «Κολοσσός» θα μπορούσε να κάνει κακό στους μικρόσωμους τετράποδους φίλους τους. Εάν βρεθείτε αντιμέτωποι με μια τέτοια κατάσταση: παραμείνετε χαλαροί! Είναι φυσικό οι Γερμανικοί Μολοσσοί να έχουν τρομακτική εμφάνιση, λόγω του μεγέθους τους, αλλά εάν κάποιος γνωρίσει πρώτα ένα Μολοσσό, συνειδητοποιεί ότι αυτός μπορεί να κάνει γρήγορα νέες φιλίες, χάρη στη φιλική, καλόκαρδη και ευφυή φύση του χαρακτήρα του. Έτσι, θα υπάρχουν σίγουρα και πολλές ευχάριστες και ενθουσιώδεις αντιδράσεις απέναντι στο Μολοσσό τους.
Τέλος, το γεγονός ότι ο Μολοσσός αποπνέει σεβασμό χάρη στο μέγεθός του, θεωρείται πολύ θετικό σε ορισμένες περιπτώσεις. Για το λόγο αυτό, οι Μολοσσοί είναι πολύ δημοφιλείς ως σκύλοι-φύλακες. Το άγρυπνα τετράποδα αντιμετωπίζουν τους ξένους με κάποια επιφυλακτικότητα, ακόμη και αν σπάνια γαβγίζουν ή και απειλούν. Τις περισσότερες φορές αυτό δεν είναι καν απαραίτητο, διότι ποιος εισβολέας θα ήθελε εκούσια να αναμετρηθεί με ένα Γερμανικό Μολοσσό; Στην πραγματικότητα οι Μολοσσοί έχουν καλά αντανακλαστικά και σε καμιά περίπτωση δεν δείχνουν επιθετική συμπεριφορά. Στη συναναστροφή τους με ανθρώπους ή ακόμη και με άλλα ζώα θεωρούνται πολύ συμβιβαστικοί. Χάρη στην εξαιρετικά φιλική και χαλαρή φύση του χαρακτήρα του, ο Γερμανικός Μολοσσός είναι πολύ δημοφιλής σήμερα ως οικογενειακός σκύλος. Ο μεγαλόσωμος σκύλος ενδείκνυται ακόμη και για οικογένειες με παιδιά. Του αρέσει να παίζει ανέμελα και να αγκαλιάζεται με παιδιά – μόνο που μερικές φορές το βάρος του στέκεται εμπόδιο.
Το μέγεθος παίζει σημαντικό ρόλο στη διατροφή του Γερμανικού Μολοσσού. Δεδομένου ότι πρόκειται για μια πολύ μεγαλόσωμη φυλή, πρέπει να φροντίζετε να δίνετε στο σκύλο σας επαρκή ποσότητα τροφής. Οι διατροφικές ανάγκες του επηρεάζονται εκτός από το μέγεθος και από άλλους παράγοντες, όπως η κατάσταση υγείας ή το επίπεδο δραστηριότητας. Ουσιαστικά θα πρέπει να του προσφέρετε μια ισορροπημένη διατροφή πλούσια σε κρέας. Επίσης, θα πρέπει πάντα να έχετε στη διάθεση του τετράποδου φύλου σας επαρκές πόσιμο νερό.
Σε κάθε περίπτωση πρέπει να αποφευχθεί το υπερβολικό βάρος. Αυτό μπορεί εύκολα να ελεγχθεί ψηλαφίζοντας τα πλευρά. Αν είναι καλά ψηλαφητά, ο Γερμανικός Μολοσσός σας δεν είναι υπέρβαρος. Με αυτό τον τρόπο, προλαμβάνεται η υπερβολική επιβάρυνση του μυοσκελετικού συστήματος και η παραμόρφωση του σκελετού, ιδίως σε σκύλους στην ανάπτυξη. Εάν ο σκύλος σας είναι υπέρβαρος, θα πρέπει να ακολουθήσετε μια δίαιτα. Για το σκοπό αυτό, υπάρχουν ειδικές διαιτητικές τροφές με χαμηλές θερμίδες, που προκαλούν γρηγορότερα το αίσθημα κορεσμού, αλλά παρ’ όλα αυτά περιέχουν βιταμίνες και μέταλλα, που χρειάζεται το κατοικίδιο ζώο σας.
Υπάρχουν διάφορες μέθοδοι για μια κατάλληλη διατροφή. Στο κατάστημα της zooplus θα βρείτε τροφές ειδικά για Γερμανικούς Μολοσσούς που είναι ακριβώς προσαρμοσμένες στις ανάγκες τους. Εκτός από μια διατροφή με υγρή και ξηρά τροφή, υπάρχει επίσης η ωμή δίαιτα (BARF). Για το σκοπό αυτό, απαιτούνται ωστόσο εξειδικευμένες γνώσεις, ώστε ο σκύλος σας να λαμβάνει ακριβώς την ποσότητα της τροφής που χρειάζεται. Διαφορετικά μπορεί να παρουσιαστούν επικίνδυνα συμπτώματα ανεπάρκειας. Εάν δεν είστε σίγουροι, καλό θα ήταν να απευθυνθείτε σε έναν/μία εκτροφέα ή κτηνίατρο της εμπιστοσύνης σας.
Η «Λέσχη Γερμανικών Μολοσσών 1888 e.V.» με έδρα το Βερολίνο θέτει έως σήμερα το πρότυπο για την εκτροφή του Γερμανικού Μολοσσού, το οποίο αναλαμβάνει και δημοσιεύει η κυνολογική οργάνωση-ομπρέλα FCI. Κατά την εκτροφή δίνεται σήμερα σημασία πρωτίστως σε μια ήρεμη ιδιοσυγκρασία και φιλικό προς τους ανθρώπους χαρακτήρα. Παρά το μεγάλο μέγεθός του, ο Μολοσσός εκτιμάται πολύ ως οικογενειακός σκύλος και είναι δημοφιλής λόγω του πράου χαρακτήρα του. Φυσικά, υπάρχουν και ιδιοκτήτες που αποκτούν τους Μολοσσούς, επειδή θεωρούν ότι τους προσθέτουν κύρος, ιδίως λόγω του μεγέθους τους.
Μαζί με όλη τη δημοτικότητα, οι εκτροφείς Μολοσσών πρέπει επίσης να αντιμετωπίζουν επανειλημμένα ασθένειες, που είναι χαρακτηριστικές της φυλής. Λόγω του μεγέθους τους, οι συγκεκριμένοι σκύλοι είναι επιρρεπείς σε δυσπλασία των αρθρώσεων του ισχίου (HD), περιστροφή του στομάχου, καρκίνο των οστών και παθήσεις του καρδιακού μυός (DCM).
28 τοις εκατό των Μολοσσών πεθαίνουν ήδη πριν από τα πέμπτα τους γενέθλια και σχεδόν κανένας εκπρόσωπος της φυλής δεν συμπληρώνει την ηλικία των δέκα ετών. Μέσα από λάθη κατά την εκτροφή, αυξάνεται η ευαισθησία των ζώων σε ασθένειες. Μια εκτροφή, η οποία επικεντρώνεται σκόπιμα στον έντονο σχηματισμό των χειλιών, οδηγεί για παράδειγμα, συχνά σε επιπεφυκίτιδα. Το προσδόκιμο ζωής ενός Μολοσσού ανέρχεται σε 8-10 χρόνια.
© cynoclub / stock.adobe.com
Μέσω μιας συνετής εκτροφής, η οποία δίνει περισσότερη σημασία στην υγεία και τη μακροζωία των σκύλων παρά στο μέγεθός τους, μπορεί ευτυχώς να μειωθεί ο κίνδυνος για μια ασθένεια. Μεγάλο ρόλο παίζουν επίσης η κίνηση και η διατροφή. Οι τένοντες και οι μύες του Μολοσσού πρέπει να εξασκούνται καλά, ώστε να παραμένουν όσο το δυνατόν πιο υγιείς και σε φόρμα. Ένας μακρινός περίπατος ημερησίως, κατά τον οποίο ο Μολοσσός μπορεί στην καλύτερη περίπτωση ακόμη και να εκτονωθεί χωρίς οδηγό, καθώς και η απασχόληση με κατάλληλα παιχνίδια πρέπει να εντάσσονται απαραιτήτως στο πρόγραμμα αυτού του δραστήριου σκύλου. Αντιθέτως, οι μεγαλόσωμοι σκύλοι θα πρέπει να αποφεύγουν το ανέβασμα σε σκάλες. Ακόμη και οι νεαροί σκύλοι θα πρέπει να κρατιούνται μακριά από μεγάλες βόλτες, άγρια παιχνίδια ή σκάλες. Στο πλαίσιο των ενδεδειγμένων συνθηκών διαβίωσης για αυτή τη φυλή θεωρείται επομένως κατάλληλο για τη διαμονή τους ένα ισόγειο και ευρύχωρο σπίτι με κήπο.
Ερωτήσεις σχετικά με την κατάλληλη διατροφή του Μολοσσού μπορεί να απαντήσει καλύτερα ο/η εκτροφέας ή ο/η κτηνίατρος. Θα πρέπει να καταστεί σαφές ότι ένας τόσο μεγαλόσωμος σκύλος έχει γενικά περισσότερες ανάγκες: χρειάζεται περισσότερο χώρο, περισσότερη κίνηση και ακόμη περισσότερη τροφή.
Λόγω της πειθαρχίας και της αφοσίωσής τους στον άνθρωπο, οι Μολοσσοί είναι γενικά πολύ απλά ζώα, που ενδείκνυνται κάλλιστα ως οικογενειακοί σκύλοι και σκύλοι-συνοδοί. Τα καλόκαρδα τετράποδα είναι κατάλληλα ιδίως ως σκύλοι θεραπείας. Όπως και σε όλους τους σκύλους, έτσι και στο Μολοσσό είναι φυσικά απαραίτητη μια στοργική, αλλά συνεπής εκπαίδευση, ώστε να μπορέσει να ξεδιπλώσει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τη θετική φύση του χαρακτήρα του. Τελευταίο, αλλά εξίσου σημαντικό είναι το ότι λόγω του μεγέθους του χρειάζεται στο πλευρό του ανθρώπους, οι οποίοι θα του δείξουν τα όριά του, και στη δύναμη των οποίων θα μπορεί να βασιστεί. Για να είναι ευτυχισμένος, ένας Μολοσσός χρειάζεται λοιπόν κυρίως μια στενή επαφή με τον άνθρωπό του. Προτού αποφασίσετε να βάλετε το Μολοσσό στη ζωή και το σπίτι σας πρέπει να συμφιλιωθείτε με την ιδέα ότι τα σάλια του θα είναι μέρος της καθημερινότητάς σας. Μιας και το χαρακτηριστικό της φυλής είναι η μεγάλη σιελόρροια, θα σαλιώνει επανειλημμένα τα πάντα, ακόμη και το τζιν σας.
Ως έξυπνοι και ζωηροί σκύλοι συντροφιάς, τα μικρόσωμα, ολόλευκα Μαλτέζ ενθουσιάζουν πολλούς ζωόφιλους. Είναι το ιδανικό κατοικίδιο για να κάνει παρέα σε ανθρώπους, που θέλουν να έχουν τριγύρω τους ένα τετράποδο φίλο, και που τους αρέσει να φροντίζουν το απαλό τρίχωμα.
Ένα Πίντσερ σε μικρογραφία; Μην ξεγελιέστε! Το Μίνι Πίντσερ είναι ένας «πραγματικά γενναίος σκύλος». Όποιος ψάχνει ένα χαριτωμένο και ήρεμο σκυλάκι του σαλονιού, τότε το Μίνι Πίντσερ δεν είναι γι’ αυτόν. Παρά το μέγεθός του, ο ζωηρός οικογενειακός σκύλος έχει τεράστια επιθυμία για άθληση και άσκηση και έχει τους ανθρώπους του στο τρέξιμο από πολλές απόψεις.
