© Ιρλανδικό Γουλφχάουντ
Το Ιρλανδικό Γουλφχάουντ είναι ένα από τα πιο μεγαλόσωμα σκυλιά στον κόσμο. Χρησιμοποιήθηκε στην Ιρλανδία του Μεσαίωνα για το κυνήγι λύκων και αρκούδων, σήμερα όμως είναι αποκλειστικά οικογενειακό σκυλί. Παρά το επιβλητικό του μέγεθος, το λαγωνικό είναι πολύ ευγενικό και χαδιάρικο. Δυστυχώς, ο φιλικός γίγαντας είναι όμως και αρκετά επιρρεπής σε ασθένειες και έχει σχετικά μικρό προσδόκιμο ζωής.
Το Ιρλανδικό Γουλφχάουντ θα το βρείτε να ξαπλώνει χαλαρό στον άνετο καναπέ και στριμώχνεται κοντά στο αφεντικό του. Το γιγαντιαίο ήρεμο τετράποδο θέλει να ξεχνάει ότι είναι ένα από τα μεγαλύτερα σκυλιά στον κόσμο και όχι απλώς ένα μικρό σκυλάκι αγκαλιάς. Έτσι καμιά φορά λόγω της ορμητικότητάς του μπορεί να ρίξει από βάζα μέχρι και τα μικρά μέλη της οικογένιες. Κατά βάση όμως το Ιρλανδικό Γουλφχάουντ είναι ένα καλόκαρδο σκυλί που χρειάζεται απλώς να είναι κοντά στην οικογένειά του.
Η φυλή είναι πολύ συντροφική και στοργική. Το Γουλφχάουντ αναζητά συνεχώς την οπτική επαφή με τον ιδιοκτήτη του για να πάρει την προσοχή που θέλει. Επομένως, αυτά τα κοινωνικά σκυλιά δεν θα μπορούσαν να διατηρηθούν σε υπαίθριο κυνοκομείο. Αγαπούν τα παιδιά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο και απολαμβάνουν όταν όλη η οικογένεια είναι μαζί. Ακόμη και με τους ξένους είναι πολύ δεκτικά και φιλικά, τουλάχιστον εφόσον έρχονται με καλές προθέσεις. Λόγω της ευαίσθητης, άγρυπνης φύσης τους, αναγνωρίζουν γρήγορα πότε κάποιος δεν έχει καλές προθέσεις με την οικογένειά του και επεμβαίνει δυναμικά. Ωστόσο, δεν είναι κατάλληλος ως φύλακας του σπιτιού λόγω της έλλειψης οξύτητας. Αλλά και πάλι ποιος κλέφτης θα ήθελε να δοκιμάσει την υπομονή αυτού του τετράποδου γίγαντα;
Η εσωτερική γαλήνη που εκπέμπει αυτός ο επιβλητικός σκύλος είναι πραγματικά αξιοσημείωτη. Δεν απαιτεί πολλά, είναι υπομονετικός και προσαρμόζεται εύκολα σε διάφορες καθημερινές καταστάσεις. Ωστόσο, η έμφυτη ηρεμία του Γουλφχάουντ δεν αναιρεί το γεγονός ότι αυτός ο σκύλος ήταν αρχικά κυνηγός και δρομέας. Ως λαγωνικό εξακολουθεί επομένως να έχει έντονη την ανάγκη για τρέξιμο και ένα κυνηγετικό ένστικτο που δεν πρέπει να υποτιμάται. Με το λεγόμενο «coursing», σε κυνοδρομίες ή σε ειδικές εγκαταστάσεις, μπορεί να ικανοποιήσει αυτή την ανάγκη για κίνηση κάνοντας γρήγορα, ελεύθερα σπριντ. Καλό είναι να τον έχετε δεμένο με λουρί όταν πηγαίνετε βόλτες, ποδηλατάδες ή περίπατο με άλογο, καθώς το έμφυτο κυνηγετικό του ένστικτο μπορεί να τον κυριεύσει ανά πάσα στιγμή.
Λόγω του μεγέθους του και του κυνηγετικού του ενστίκτου, η συνεπής και στοργική εκπαίδευση είναι απαραίτητη για το Ιρλανδικό Γουλφχάουντ. Αν ο σκύλος σας μάθει τις πιο σημαντικές εντολές από πολύ νωρίς, μπορείτε να του δώσετε περισσότερες ελευθερίες αργότερα. Ένα Γουλφχάουντ που ακούει κάθε φορά όταν το φωνάζετε είναι πιο εύκολο να τον αφήνετε χωρίς λουρί σε ορισμένες (επιτρεπόμενες) περιοχές, σε σχέση με ένα που ακούει στην εντολή μία στο τόσο. Ωστόσο, μην περιμένετε τυφλή υπακοή από αυτή τη φυλή. Παρά τον ανθρωποκεντρικό του χαρακτήρα, το έξυπνο και με αυτοπεποίθηση Ιρλανδικό Γουλφχάουντ μπορεί να γίνει πεισματάρικο μερικές φορές. Άλλες φορές του παίρνει λίγο περισσότερο χρόνο για να ανταποκριθεί στις εντολές. Ωστόσο, αν καταλάβετε λίγα πράγματα για την εκπαίδευση σκύλων και συμπεριφερθείτε στο λαγωνικό σας με την απαραίτητη συνέπεια, αγάπη και υπομονή, θα περάσετε πολύ καλά μαζί του.
© olgagorovenko / stock.adobe.com
Σχόλια τύπου «πόνι είναι αυτό;» είναι συνηθισμένα στις βόλτες με το Ιρλανδικό Γουλφχάουντ. Με μέσο ύψος ώμων από 81 έως 86 εκατοστά, το καθαρόαιμο σκυλί γίνεται το κέντρο της προσοχής είτε το θέλει είτε όχι. Εξάλλου, το κατά τα άλλα μετριοπαθές Ιρλανδικό Γουλφχάουντ είναι ένα από τα ψηλότερα σκυλιά στον κόσμο. Σύμφωνα με το πρότυπο της φυλής, το ελάχιστο ύψος είναι έως 79 cm για τα αρσενικά, ενώ τα θηλυκά είναι κάπως πιο μικρόσωμα με ελάχιστο ύψος 71 cm. Το ρεκόρ είναι 106 εκατοστά ύψος στο ακρώμιο. Φυσικά, οι τεράστιοι τετράποδοι φίλοι έχουν και ανάλογο μεγάλο βάρος. Τα αρσενικά ζυγίζουν τουλάχιστον 54,5 κιλά, τα θυληκά τουλάχιστον 40,5 κιλά.
Ωστόσο, παρά το επιβλητικό του μέγεθος και βάρος, ο ιρλανδικός σκύλος δεν φαίνεται ποτέ δυσκίνητος. Ως κλασικό κυνηγόσκυλο, έχει λεπτό σώμα με στεγνούς μύες και βαθύ στήθος. Σε σχέση με το μέγεθός του, τα λεγόμενα ροζ αυτιά, τα οποία στέκονται αρκετά πίσω στο στενό κρανίο του, είναι σχετικά μικρά.
Το τρίχωμα του λυκόσκυλου είναι τραχύ και σκληρό και συναντάται στα ακόλουθα χρώματα:
Ο σύλλογος Irish Kennel Club δέχεται επίσης κάθε παραλλαγή χρώματος που συναντάται στο Deerhound.
Το Ιρλανδικό Γουλφχάουντ δεν είναι μόνο μία από τις πιο μεγαλόσωμες φυλές στον κόσμο, αλλά και μία από τις παλαιότερες. Ακριβώς όπως και ο στενός συγγενής του, το κυνηγόσκυλο, η πατρίδα του βρίσκεται πιθανώς στις αραβικές χώρες. Αρχαιολογικά ευρήματα αποδεικνύουν ότι υπήρχαν ήδη στην αρχαία Αίγυπτο μεγάλα σκυλιά που έμοιαζαν με λαγωνικά, τα οποία ήρθαν στην Ευρώπη και τις Βρετανικές Νήσους με τους Κέλτες τον τρίτο αιώνα π.Χ.. Στην αρχαία και μεσαιωνική Ιρλανδία, τα μεγάλα, ισχυρά σκυλιά, τα οποία χρησιμοποιούνταν για το κυνήγι λύκων, αρκούδων, αγριογούρουνων και ελάφων, είχαν μεγάλη ζήτηση. Κατά τον Μεσαίωνα, τα λεγόμενα Wolfhounds (κυνηγοί λύκων) ήταν ευρέως διαδεδομένα μεταξύ των υψηλών ευγενών, στους οποίους επιτρεπόταν η ιδιοκτησία αυτών των επιβλητικών κυνηγετικών σκύλων. Το Ιρλανδικό Γουλφχάουντ έγινε σύμβολο κύρους και περιζήτητο δώρο σε άλλους ευρωπαϊκούς βασιλικούς οίκους.
Ωστόσο, η ανακάλυψη του πυροβόλου όπλου ήταν μοιραία για το Ιρλανδικό Γουλφχάουντ., όπως και για τόσα άλλα κυνηγόσκυλα, Τα όπλα τα έκαναν όλο και πιο περιττά, με αποτέλεσμα το Γουλφχάουντ να γίνεται όλο και πιο σπάνιο. Προκειμένου να διασωθεί η τελευταία γενιά, επιβλήθηκε απαγόρευση εξαγωγών από την Ιρλανδία στα μέσα του 17ου αιώνα. Όμως η φυλή συνέχισε να μειώνεται σε αριθμό, με την εξαφάνιση του λύκου στη Βρετανία και την Ιρλανδία γύρω στο 1800 να του προκαλεί ένα ακόμη πλήγμα. Στα μέσα του 19ου αιώνα, η φυλή ουσιαστικά είχε αφανιστεί. Το γεγονός ότι το Ιρλανδικό Γουλφχάουντ εξακολουθεί να υπάρχει και να αναγνωρίζεται ως φυλή σήμερα οφείλεται στον Σκωτσέζο George Graham. Ο Graham διασταύρωσε τα λίγα επιζώντα δείγματα με Ελαφόσκυλα, Γερμανικούς Μολοσσούς, Μπορζόι και άλλες φυλές. Το «νέο», κάπως ισχυρότερο και μεγαλύτερο λυκόσκυλο που προέκυψε παρουσιάστηκε για πρώτη φορά σε εκθέσεις στα τέλη της δεκαετίας του 1870 και σύντομα αναγνωρίστηκε από τον σύλλογο British Kennel Club.
Στα τέλη του 19ου αιώνα/αρχές του 20ού αιώνα, ήρθαν τα πρώτα ζώα εκτροφής στη Βόρεια Αμερική και στην ευρωπαϊκή ήπειρο, όπου, ωστόσο, ο πληθυσμός χάθηκε σχεδόν ολοκληρωτικά λόγω των δύο παγκόσμιων πολέμων. Ο αριθμός των νέων γεννήσεων αυξήθηκε και πάλι αργά στα μέσα του 20ού αιώνα, με τις περισσότερες να εξακολουθούν να καταγράφονται στις Βρετανικές Νήσους και τη Βόρεια Αμερική. Αν και το Ιρλανδικό Γουλφχάουντ εκτρέφονταν πιο συχνά στην ηπειρωτική Ευρώπη από τη δεκαετία του 1970 και μετά, ο μεγαλόσωμος σκύλος εξακολουθεί να είναι σπάνιος εκτός των αγγλοσαξονικών χωρών.
Όπως (σχεδόν) όλες οι μεγαλόσωμες φυλές, το Ιρλανδικό Γουλφχάουντ δυστυχώς υποφέρει από σοβαρά προβλήματα υγείας. Η εκτροφή ολοένα και μεγαλύτερων και γρηγορότερων σκύλων σήμαινε ότι η υγεία της φυλής έχει μπει σε δεύτερη μοίρα. Το μέσο προσδόκιμο ζωής των Γουλφχάουντ σήμερα είναι μόλις έξι με επτά χρόνια. Σύμφωνα με μια μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2005, μόνο το 9% όλων των Γουλφχάουντ ζουν μέχρι τα 10 έτη ή και περισσότερο, η πλειοψηφία πεθαίνει πριν από την ηλικία των 8 ετών, ενώ ορισμένα ζουν ακόμη και μέχρι τα 5 έτη. Ευτυχώς, αυτό το σχετικά χαμηλό προσδόκιμο ζωής έχει κάνει πολλούς εκτροφείς να αναθεωρήσουν. Σήμερα, η υγεία της φυλής είναι και πάλι η πρώτη προτεραιότητα για τους αξιόπιστους εκτροφείς.
© Isabelle / stock.adobe.com
Τα προβλήματα στα κόκκαλα και τις αρθρώσεις, όπως η δυσπλασία του ισχίου και η δυσπλασία του αγκώνα, εξακολουθούν να είναι από τις πιο συχνές ασθένειες των Ιρλανδικών Γουλφχάουντ. Ωστόσο συχνά διαγιγνώσκονται και από οι καρδιακές παθήσεις, γαστρική συστροφή , επιληψία και καρκίνος των οστών. Φυσικά, δεν θα προσβληθούν όλα τα Ιρλανδικά Γουλφχάουντ από μία από αυτές τις ασθένειες, αλλά ο κίνδυνος εξακολουθεί να είναι αρκετά υψηλός σε σύγκριση με άλλες υγιείς φυλές. Αυτό σημαίνει ότι είναι πολύ σηματνικό να επιλέγετε τον εκτροφέα σας με πολλή προσοχή.
Επομένως, αν ενδιαφέρεστε να αγοράσετε ένα Ιρλανδικό Γουλφχάουντ δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να πάρετε το θέμα των ασθενειών ελαφρά τη καρδία. Φυσικά, δεν θα πρέπει να σας αποτρέψει από το να αγοράσετε αυτή τη φυλή, αλλά κατά την επιλογή ενός κατάλληλου εκτροφείου, θα πρέπει να δώσετε ιδιαίτερη προσοχή στην υγεία της γραμμής εκτροφής. Ακόμα και αν ο εκτροφέας σας διαβεβαιώνει ότι τα σκυλιά του είναι υγιή και ότι οι γονείς έχουν μια υγιή συνολική εικόνα, μην βασιστείτε μόνο σε αυτό. Ζητήστε να δείτε τα γενεαλογικά πιστοποιητικά των κουταβιών και κοιτάξτε πόσα χρόνια έζησαν οι παππούδες, οι γιαγιάδες και η γενιά πριν απο αυτούς. Επίσης, γνωρίστε τον εκτροφέα από κοντά και διαπιστώστε από μόνοι σας αν παίρνει στα σοβαρά την υγεία και την ευημερία των ζώων του.
Είναι αυτονόητο ότι ένα κουτάβι από υγιή εκτροφή που έχει υποβληθεί σε όλες τις υγειονομικές εξετάσεις έχει μια συγκεκριμένη τιμή. Η τρέχουσα τιμή σε αξιόπιστους εκτροφείς κυμαίνεται από 1.500 έως 2.000 ευρώ. Καλό είναι να αποφεύγετε υποτιθέμενες «ευκαιρίες» από το διαδίκτυο ή την εφημερίδα, γιατί όσα χρήαμτα και να γλιτώνετε κατά την αγορά, θα τα πληρώσετε διπλά και τριπλά σε κτηνιάτρους αργότερα.
Η ευθύνη για την υγεία της φυλής δεν ανήκει αποκλειστικά στον εκτροφέα. Ως αγοραστής, πρέπει επίσης να φροντίζετε για την υγεία του σκύλου σας. Εξάλλου, δεν είναι μόνο το γενετικό υλικό ενός σκύλου που καθορίζει αν θα αρρωστήσει αργότερα ή όχι. Η διατροφή, η φροντίδα και οι συνθήκες διαβίωσης του ζώου μπορούν επίσης να ενισχύσουν ή να μειώσουν τον κίνδυνο εμφάνισης των προαναφερθέντων ασθενειών.
Ανακαλύψτε την ποικιλία μας σε ξηρές ή υγρές τροφές για σκύλους!
Ποια είναι η διαφορά μεταξύ υγιεινών τροφών και τροφών κατώτερης ποιότητας; Είναι η ξηρά τροφή καλύτερη από την υγρή τροφή, είναι η διατροφική μέθοδος BARF καλύτερη από το μαγείρεμα; Οι απόψεις σχετικά με τον σωστό τρόπο διατροφής των σκύλων είναι τόσο ευρείες όσο και τα ράφια με τις τροφές κατοικιδίων στο σούπερ μάρκετ. Δεν είναι τόσο το ζήτημα του είδους της τροφής που είναι σημαντικό, όσο το ζήτημα του τι πρέπει πραγματικά να υπάρχει στην τροφή του σκύλου και τι όχι. Όπως όλα τα σκυλιά, έτσι και τα Γουλφχάουντ χρειάζονται πρώτα απ’ όλα κρέας, το οποίο πρέπει να συμπληρώνεται με λαχανικά, ρύζι, πατάτες ή ζυμαρικά. Οι έτοιμες τροφές για σκύλους, από την άλλη πλευρά, συχνά περιέχουν δυσανάλογα μεγάλη ποσότητα δημητριακών, ενώ προστίθενται επίσης άχρηστα συστατικά όπως ζάχαρη, σόγια ή ενισχυτικά γεύσης. Επομένως, βεβαιωθείτε πάντα ότι η τροφή έχει καλή σύνθεση, δηλαδή πολύ καλό κρέας, λαχανικά και ελάχιστα δημητριακά – ανεξάρτητα από το αν τη μαγειρεύετε μόνοι σας ή αν χρησιμοποιείτε έτοιμη τροφή.
© zuzule / stock.adobe.com
Ένας μεγαλόσωμος σκύλος όπως το Ιρλανδικό Γουλφχάουντ τρώει φυσικά περισσότερο από ένα μικρό Ντάκσχουντ. Ωστόσο, ισχύει και γι’ αυτόν το εξής: όσο πιο πλούσια είναι η τροφή του, τόσο λιγότερη χρειάζεται. Με άλλα λόγια, δεν είναι η ποσότητα που μετράει, αλλά η ποιότητα. Η καλή τροφή καλύπτει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τις διατροφικές ανάγκες του σκύλου. Αυτό εξαρτάται λιγότερο από τη φυλή παρά από ατομικούς παράγοντες, όπως η ηλικία, το βάρος, το μέγεθος και τα επίπεδα δραστηριότητας. Για παράδειγμα, ένας σκύλος που είναι πολύ αθλητικός θα χρειάζεται φυσικά περισσότερη ενέργεια από έναν οικογενειακό σκύλο που ασκείται ελάχιστα. Ομοίως, ένα κουτάβι χρειάζεται διαφορετική σύνθεση τροφής από έναν ενήλικο σκύλο. Δεδομένου ότι τα Γουλφχάουντ μεγαλώνουν ούτως ή άλλως πολύ γρήγορα, δε χρειάζεται να την επισπεύδετε δίνοντάς τους υπερβολικές ποσότητες. Η πρόωρη ανάπτυξη κατά τους πρώτους μήνες οδηγεί συχνά σε επώδυνα προβλήματα των αρθρώσεων αργότερα, όπως δυσπλασία του ισχίου. Μια λανθασμένη αναλογία ασβεστίου/φωσφόρου στην τροφή μπορεί επίσης να επηρεάσει αρνητικά την ανάπτυξη των οστών του νεαρού σκύλου.
Εκτός από τη σωστή σύνθεση της τροφής, μπορείτε να συμβάλετε ακόμη περισσότερο στην υγεία του Γουλφχάουντ σας: Ειδικά κατά τη φάση της ανάπτυξης, αποφύγετε το τις σκάλες ή άλλες απότομες κινήσεις που μπορεί να καταπονήσουν το σκύλο και αργότερα να προκαλέσουν ασθένειες στα κόκκαλα και τις αρθρώσεις. Δεδομένου ότι οι σκύλοι, όπως και πολλά μεγαλόσωμα σκυλιά, είναι επιρρεπείς σε επικίνδυνες γαστρίτιδες, θα πρέπει επίσης να φροντίζετε να ξεκουράζονται αρκετά μετά τα γεύματα. Συνιστάται επίσης να μοιράζετε την ημερήσια ποσότητα τροφής σε περίπου δύο έως τρία (αντίστοιχα μικρότερα) γεύματα. Σε αυτό μπορούν να βοηθήουν τα μπολ με ρυθμιζόμενο ύψος που μπορούν να συμβαδίζουν με την ταχεία ανάπτυξη της φυλής και να αποτρέπουν τον σκύλο από το να χρειάζεται να σκύβει πολύ και να έχει άβολη στάση όσο τρώει.
Η ήρεμη διάθεση του Ιρλανδικού Γουλφχάουντ το κάνει να δέχεται πολλά από όσα του προσφέρει ο ιδιοκτήτης του με στωική ψυχραιμία – είτε πρόκειται για την τροφή, το είδος της καθημερινής άσκησης ή άλλες συνθήκες διαβίωσης. Υπομένει ακόμη και τις ασθένειες μέχρι να είναι πολύ αργά. Το να βασίζεστε στο σκύλο για να σας ενημερώσει όταν του λείπει κάτι μπορεί να έχει ολέθριες συνέπειες στη συγκεκριμένη φυλή. Επομένως, φροντίστε εσείς οι ίδιοι να τρέφεται σωστά ο σκύλος σας, να ασκείται όσο χρειάζεται για να καλύπτει το κυνηγετικό του ένστικτο και παρατηρήστε πολύ προσεκτικά αν αλλάζει κάτι στη συμπεριφορά, τις κινήσεις ή το σώμα του (για παράδειγμα, απώλεια ή αύξηση βάρους). Αυτές μπορεί να είναι οι πρώτες ενδείξεις ασθένειας και θα πρέπει να ελεγχθούν από κτηνίατρο. Οι αλλαγές στη δομή του τριχώματος μπορεί επίσης να υποδηλώνουν λανθασμένη διατροφή ή άλλες ασθένειες. Παρόλο που η φροντίδα του τριχώματος για το τραχύτριχο Γουλφχάουντ είναι πολύ απλή και αρκεί το περιστασιακό βούρτσισμα, θα πρέπει πάντα να ελέγχετε προσεκτικά τον σκύλο σας.
| Ιδιαίτερα χαρακτηριστικά: | Το Ιρλανδικό Γουλφχάουντ θεωρείται η πιο μεγαλόσωμη φυλή στον κόσμο και περιγράφεται ως «ευγενικός γίγαντας». Κάποτε εκτρέφονταν για το κυνήγι λύκων και αρκούδων, αλλά πλέον διατηρείται περισσότερο ως οικογενειακός σκύλος. |
| Χαρακτήρας: | ήρεμος, ισορροπημένος, φιλικός, πιστός |
| Ύψος στο ακρώμιο: | Αρσενικά: 79-90 cm Θηλυκά: 71-79 cm |
| Βάρος: | Αρσενικά: 54-59 kg Θηλυκά: 40-50 kg |
| Τρίχωμα: | σχετικά μακρύ, τραχύ και συρμάτινο. σε γκρι, brindle, κόκκινο, μαύρο, καθαρό λευκό, φαιοκίτρινο κ.λπ. |
| Φροντίδα τριχώματος: | χαμηλών απαιτήσεων, περισαστιακό βούρτσισμα |
| Άσκηση: | μεγάλη ανάγκη για κίνηση, απασχόληση π.χ. μέσω ιχνηλασίας ή κυνοδρομίας. |
| Σκύλος για αρχάριους: | ναι |
| Γάβγισμα: | ελάχιστο |
| Προσδόκιμο ζωής: | περ. 7-10 χρόνια |
| Τυπικές ασθένειες: | διατατική μυοκαρδιοπάθεια, καρκίνος των οστών, επιληψία |
| Τιμή: | περ. από 1.500 ευρώ |
| Ομάδα FCI: | Ομάδα 10: Λαγωνικοί Κατηγορία 2: Σκληρότριχα κυνηγόσκυλα |
| Προέλευση: | Ιρλανδία |
Ως έξυπνοι και ζωηροί σκύλοι συντροφιάς, τα μικρόσωμα, ολόλευκα Μαλτέζ ενθουσιάζουν πολλούς ζωόφιλους. Είναι το ιδανικό κατοικίδιο για να κάνει παρέα σε ανθρώπους, που θέλουν να έχουν τριγύρω τους ένα τετράποδο φίλο, και που τους αρέσει να φροντίζουν το απαλό τρίχωμα.
Ένα Πίντσερ σε μικρογραφία; Μην ξεγελιέστε! Το Μίνι Πίντσερ είναι ένας «πραγματικά γενναίος σκύλος». Όποιος ψάχνει ένα χαριτωμένο και ήρεμο σκυλάκι του σαλονιού, τότε το Μίνι Πίντσερ δεν είναι γι’ αυτόν. Παρά το μέγεθός του, ο ζωηρός οικογενειακός σκύλος έχει τεράστια επιθυμία για άθληση και άσκηση και έχει τους ανθρώπους του στο τρέξιμο από πολλές απόψεις.
