© cynoclub / stock.adobe.com
Το Μπουλμαστίφ ανήκει σε μια από τις νεότερες φυλές σκύλων στον κόσμο. Ενώ ο δυνατός γίγαντας έκανε κάποτε δύσκολη τη ζωή των λαθροθήρων στην πατρίδα του την Αγγλία, στις μέρες μας το πιστό τετράποδο, που αγαπά τα παιδιά, θεωρείται κυρίως οικογενειακός σκύλος. Παρ’ όλα αυτά, σε ορισμένες περιοχές ανα τον κόσμο το Μπουλμαστίφ κατατάσσεται στη λίστα με τις επικίνδυνες ή δυνητικά επικίνδυνες φυλές σκύλων.
Δεν τίθεται κανένα ερώτημα, αυτός ο μεγαλόσωμος και δυνατός σκύλος προκαλεί δέος και φόβο σε όποιον έχει απέναντί του. Η προσεκτική ματιά του και η έντονα γεροδεμένη σωματική διάπλασή του μαρτυρούν το παρελθόν του ως σκύλος-προστάτης, τον οποίο δεν θα πρέπει κανείς να προκαλεί, εάν θέλει το καλό του. Ευτυχώς όμως το Μπουλμαστίφ έχει έναν πολύ υψηλό βαθμό αντίδρασης σε πιθανά ερεθίσματα, ο οποίος εξασφαλίζει ότι ποτέ δεν θα επιτεθεί σε ανθρώπους ή ζώα χωρίς λόγο. Αυτά τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα σε συνδυασμό με μια καλή κοινωνικοποίηση και συνεπή εκπαίδευση από νεαρή ηλικία καθιστούν το Μπουλμαστίφ έναν πολύ χαλαρό, ήρεμο και ευπροσάρμοστο σκύλο, ο οποίος πληρώντας αυτές τις προδιαγραφές μπορεί εύκολα να διαμένει ως κατοικίδιο ζώο σε μια οικογένεια με παιδιά. Παρά το μέγεθός του, στη συναναστροφή του με παιδιά είναι υποχωρητικός και πράος. Χάρη στην ψυχραιμία του και την έντονη αυτοπεποίθηση, δύσκολα θα τολμήσει να τον προκαλέσει κάποιος άλλος σκύλος σε έναν από τους καθημερινούς περιπάτους του. Το συχνό ή νευρικό γάβγισμα δεν ανήκει στη συνήθη συμπεριφορά αυτής της φυλής σκύλων. Ενώ στην εξωτερική του εμφάνιση φαίνεται ένας δραστήριος, ζωηρός και παιχνιδιάρης σκύλος, απολαμβάνει να βρίσκει εξίσου την ηρεμία μέσα στους τέσσερις τοίχους. Τις ώρες που το αφεντικό του τον αφήνει σπίτι μόνο του, προτιμά να τις αφιερώνει στον ύπνο.
Παρά την ισορροπία και την καλοψυχία του ο χαρακτήρας ενός Μπουλμαστίφ έχει και την ιδιόρρυθμη πλευρά του. Τις εντολές του αφεντικού του τις εκπληρώνει μερικές φορές με κάποια αργοπορία. Και όταν δέχεται διαταγές, οι οποίες φαίνονται ανούσιες στα μάτια του, η ηρεμία του μπορεί μερικές φορές να μετατραπεί σε πείσμα. Ούτως ή άλλως δεν μπορεί κανείς να αναμένει απόλυτη υπακοή από ένα Μπουλμαστίφ. Αυτό οφείλεται σίγουρα στο γεγονός ότι αυτή η φυλή σκύλων δεν υποτάσσεται σχεδόν καθόλου ή παρά μόνο δύσκολα. Η ευφυΐα τους και η ικανότητά τους να αξιολογούν τις καταστάσεις αστραπιαία, δικαιολογεί επάξια τον ρόλο τους ως σκύλοι-συνοδοί. Επιπλέον, τα Μπουλμαστίφ είναι πολύ στενά δεμένα με την οικογένειά τους και στέκονται πιστά στο πλευρό της σε όλες τις περιστάσεις της ζωής. Παρά την αυτοπεποίθησή τους τα Μπουλμαστίφ είναι πολύ εγκάρδια, φιλικά και εξαιρετικά αφοσιωμένα στους ανθρώπους τους.
Αντιθέτως, το Μπουλμαστίφ αντιμετωπίζει αρχικά τους ξένους δύσπιστα και αποστασιοποιημένα. Λόγω της γρήγορης αντίληψης του μπορεί τις περισσότερες φορές να αναγνωρίσει αξιόπιστα τις προθέσεις ενός ατόμου. Καλωσορίζει γρήγορα στην οικογένειά του ακίνδυνους και ήρεμους επισκέπτες. Αντιθέτως, οι πιθανοί εισβολείς μαθαίνουν γρήγορα ότι θα ήταν καλύτερα να μην τα βάζουν με τον πραγματικό «αρχηγό του σπιτιού». Αυτο επιβεβαιώνεται σύμφωνα με το πρότυπο της FCI, «η τόλμη του, το θάρρος του και η υπεράσπιση ενάντια σε εισβολείς» είναι τα κύρια χαρακτηριστικά γνωρίσματα που διακρίνουν αυτό το θρυλικό σκύλο. Το ισχυρό ένστικτο προστασίας είναι έμφυτο στο Μπουλμαστίφ και δεν χρειάζεται περαιτέρω υποστήριξη. Η αίσθηση επαγρύπνησης θα πρέπει να εξασκείται ελάχιστα, εξίσου όπως και το ένστικτο προστασίας, που κληροδοτήθηκε σε αυτή τη φυλή μαζί με την καλά εκπαιδευμένη αίσθηση όσφρησης και ακοής.
Οπτικά, σωματικά και πνευματικά ένα Μπουλμαστίφ φέρει από τη φύση του όλα αυτά που τον καθιστούν έναν εξαιρετικό σκύλο-προστάτη και φύλακα. Ως εκ τούτου, σε ορισμένες περιοχές ανα τον κόσμο συμπεριλαμβανομένων κάποιων γερμανικών κρατιδίων, κατέληξε να μπει στην κατηγορία 2 της λίστας των δυνητικά επικίνδυνων σκύλων. Γι’ αυτό χρειάζεται μια έγκαιρη κοινωνικοποίηση και εκπαίδευση μέσα από έναν έμπειρο ιδιοκτήτη σκύλων, ώστε να αναδειχθεί η καλόκαρδη και ήρεμη φύση του χαρακτήρα του, και να εξαφανιστεί από πάνω του η εικόνα του σκύλου μαχητή, που σίγουρα δεν ανταποκρίνεται σε αυτό το φιλικό και πολυπράγμον τετράποδο.
Με ύψος ακρώμιου έως 69 cm και βάρος σώματος έως 60 kg σε αρσενικούς εκπροσώπους του είδους, το Μπουλμαστίφ είναι αναμφίβολα ένας μεγαλόσωμος, ογκώδης σκύλος. Παρά την κοντόχοντρη σωματική τους διάπλαση και το αξιοσημείωτο βάρος τους οι σκύλοι αυτής της φυλής δεν φαίνονται ποτέ δυσκίνητοι. Αντιθέτως, το μυώδες σώμα τους εντυπωσιάζει χάρη στη δύναμη και την ευκινησία του. Αυτή η εντυπωσιακή εμφάνιση ενισχύεται από το τετράγωνο σχήμα του κρανίου, που προκύπτει από τα αυτιά, τα οποία είναι τοποθετημένα ψηλά, διπλώνουν προς τα πίσω και έχουν σχήμα “V”.
Το μέτωπο του Μπουλμαστίφ είναι χωρίς ρυτίδες σε κατάσταση ηρεμίας. Ωστόσο, μόλις κάτι ξυπνήσει το ενδιαφέρον του, οι ρυτίδες στο μέτωπό του είναι ευδιάκριτες. Αυτές οι χαρακτηριστικές ρυτίδες στο μέτωπο, που δείχνουν σιωπηλά στον άνθρωπό του ότι κάτι αξιοσημείωτο έχει συμβεί, έχουν γίνει το σήμα κατατεθέν αυτής της νεαρής φυλής σκύλων.
Χρωματικά το Μπουλμαστίφ εμφανίζεται στις αποχρώσεις κόκκινο, ραβδωτό ή καφέ του ελαφιού. Κοινό σε όλα τα Μπουλμαστίφ είναι η μαύρη «μάσκα» στο πρόσωπο, η οποία γίνεται πιο ανοιχτόχρωμη προς τα μάτια και συμπληρώνει τη χαρακτηριστική εμφάνιση του αξιοπρόσεκτου κρανίου του. Εξίσου εντυπωσιακός είναι και ο εξαιρετικά μυώδης λαιμός του, ο οποίος όσον αφορά στην περίμετρό του ισοδυναμεί σχεδόν με αυτή του κεφαλιού. Ο ευρύς θώρακάς του εκτείνεται βαθιά ανάμεσα στα μπροστινά ίσια πόδια του, που έχουν μεγάλη απόσταση μεταξύ τους. Ενώ τα λευκά σημάδια είναι ανεπιθύμητα σύμφωνα με το πρότυπο της FCI, επιτρέπεται τουλάχιστον ένα στον επιβλητικό θώρακά του.
Καθώς το Μπουλμαστίφ είναι μια σχετικά νέα φυλή σκύλων, η εμφάνιση της οποίας χρονολογείται το 19ο αιώνα, η ιστορία του θα συνεχίσει σίγουρα να εξελίσσεται. Σε αντίθεση με πολλές παλαιότερες φυλές σκύλων, οι οποίες εξελίχθηκαν από μάλλον «τυχαίες» διασταυρώσεις στην αρχαιότητα ή το Μεσαίωνα, το Μπουλμαστίφ εκτράφηκε από την αρχή σκόπιμα. Από τη διασταύρωση ενός Παλιού Αγγλικού Μαστίφ (Old English Mastiff) και ενός Παλιού Αγγλικού Μπουλντόγκ (Old English Bulldog), οι Άγγλοι θηροφύλακες του 19ου αιώνα προσδοκούσαν έναν ιδανικό σκύλο-προστάτη, ο οποίος θα έπρεπε να προστατεύει αξιόπιστα αυτούς και τα άγρια ζώα τους από λαθροθήρες.
Αν και η λαθροθηρία τιμωρούνταν εκείνη την εποχή με την επιβολή της θανατικής ποινής, υπήρχαν πολλοί που είδαν τη λαθροθηρία ως την τελευταία τους λύση. Η αύξηση της κοινωνικής φτώχειας και η συνεχώς αυξανόμενη απελπισία των λαθροθήρων κατέστησε πιο επικίνδυνη την κατάσταση των θηροφυλάκων, οι οποίοι έπρεπε να υπερασπίζονται τη συνέχιση των άγριων ζώων των γαιοκτημόνων. Προκειμένου να γλιτώσουν τη θανατική ποινή, από την οποία κινδύνευαν μετά τη σύλληψή τους από θηροφύλακες, κάποιοι λαθροθήρες δεν δίσταζαν ακόμη και να προβούν σε δολοφονία. Οι μεγαλόσωμοι κυνηγετικοί σκύλοι, όπως για παράδειγμα το Ιρλανδικό Γουλφχάουντ (Irish Wolfshound), οι οποίοι χρησιμοποιούνταν αρχικά από τους θηροφύλακες για να πιάνουν τους λαθροθήρες, δεν εκτελούσαν με τον αναμενόμενο τρόπο το καθήκον, που τους είχε ανατεθεί. Οι κυνηγετικοί σκύλοι τραυμάτιζαν συχνά τόσο πολύ τους λαθροθήρες, που κάποιοι από αυτούς έχαναν τη ζωή τους από την επίθεση του σκύλου. Εξαιτίας αυτού, η δημόσια εκτέλεση, η οποία θα είχε αντίκτυπο στην κοινή γνώμη και θα λειτουργούσε αποτρεπτικά προς άλλους λαθροθήρες, δεν ήταν δυνατή. Έτσι, δημιουργήθηκε έντονα η ανάγκη για ένα μεγαλόσωμο, δυνατό σκύλο, ο οποίος θα ενεργούσε αθόρυβα και θαρραλέα, αλλά πολύ ελεγχόμενα, προκειμένου να πιάνει τους λαθροθήρες όσο το δυνατόν πιο αναίμακτα. Με τη διασταύρωση μεταξύ Μαστίφ (περίπου 60 τοις εκατό) και Αγγλικού Μπουλντόγκ (περίπου 40 τοις εκατό) αυτός ο στόχος επετεύχθη σύντομα. Χάρη σε μια σκόπιμη επιλεκτική αναπαραγωγή δημιουργήθηκε ένας εξαιρετικός σκύλος-προστάτης, ο οποίος είχε όλα τα επιθυμητά χαρακτηριστικά γνωρίσματα. Με την μετέπειτα διασταύρωση του Μπλαντχάουντ βελτιώθηκε ακόμα μία φορά και σε σημαντικό βαθμό η αίσθηση της όσφρησης, και ως εκ τούτου, η ικανότητα ιχνηλασίας του “Gamekeeper’s Nightdog”, όπως χαρακτηρίστηκε αρχικά η φυλή στην αγγλική γλώσσα.
Την παραμονή των Χριστουγέννων του 1924, η νέα φυλή αναγνωρίστηκε από τον αγγλικό κυνολογικό όμιλο με το όνομα «Μπουλμαστίφ». Το νέο όνομα της φυλής προέκυψε από τη σύνθεση των ονομάτων των δύο προγόνων του, του Παλιού Αγγλικού Μαστίφ και του Παλιού Αγγλικού Μπουλντόγκ.
Με τη βελτίωση των κοινωνικών δομών και τη γενικότερη αλλαγή των αγγλικών ιδιοκτησιών τον 20ό αιώνα, σύντομα το Μπουλμαστίφ δεν ήταν πια περιζήτητο ως σκύλος-φύλακας για λαθροθήρες. Χάρη στις εξαιρετικές ικανότητες ιχνηλασίας και την απειλητική σωματική διάπλασή του, το Μπουλμαστίφ αναβαθμίστηκε σε αγγλικός αστυνομικός σκύλος (“Policedog”). Το Μπουλμαστίφ έγινε σύντομα πολύ δημοφιλές ακόμη και στις αμερικανικές αρχές, όπου χρησιμοποιούνταν γενικά ως σκύλος υπηρεσίας.
Στη χώρα καταγωγής του, την Αγγλία, όπως και σε πολλές άλλες χώρες, το πιστό και αξιόπιστο Μπουλμαστίφ εξελίχθηκε επίσης σε έναν πολύτιμο σκύλο-σύντροφο και οικογενειακό σκύλο.
Ο εκτροφέας S. E. Moseley ήταν κυρίως αυτός που συνέβαλε σημαντικά στην παγκόσμια δημοτικότητα του Μπουλμαστίφ με το εκτροφείο του “Farcroft”. Ο αρσενικός σκύλος “Farcroft Fidelity” θεωρείται σήμερα ένας από τους πιο διάσημους εκπροσώπους της σχετικά νέας φυλής Μπουλμαστίφ.
Χάρη στην ηρεμία τους, τον υψηλό βαθμό αντίδρασης σε πιθανά ερεθίσματα και την αυτοπεποίθησή τους, η αξία των Μπουλμαστίφ εκτιμήθηκε ιδιαίτερα σε τομείς όπως η αστυνόμευση, η ιχνηλασία, η συνοδεία τυφλών και η διάσωση. Ο Moseley, ο πρώτος πρόεδρος της “National-Bull-Mastiff-Police-Dog-Club” αναγνώρισε στην αξιοπιστία και την καλοψυχία των σκύλων, τις ιδανικές δηλαδή προϋποθέσεις για τη χρήση τους ως οικογενειακοί σκύλοι. Έτσι, ενώ μέχρι στιγμής το Μπουλμαστίφ εκτρέφονταν ως ένας αμιγώς σκύλος-προστάτης, το 1925 ξεκίνησε να εκτρέφεται σκόπιμα και ως οικογενειακός σκύλος και σκύλος επιδείξεων.
Μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, η φυλή Μπουλμαστίφ έκανε τελικά την είσοδό της και στη Γερμανία, όπου εκτρέφεται από τα μέσα της δεκαετίας του εβδομήντα περίπου. Ωστόσο, υπεύθυνη για το πρότυπο εκτροφής εξακολουθεί να είναι η Αγγλία, η πατρίδα του Μπουλμαστίφ.
Η ομάδα σκύλων Μπουλμαστίφ στη γερμανική «Λέσχη για Μολοσσοειδή e.V.» (VDH) απαριθμεί σήμερα πάνω από 300 μέλη, 18 εκ των οποίων αναγνωρίζονται ως εκτροφείς σκύλων Μπουλμαστίφ. Η λέσχη θέτει υψηλές προδιαγραφές σχετικά με τους σκύλους που εγκρίνονται για αναπαραγωγή. Μόνο τα κουτάβια, που ανταποκρίνονται απόλυτα στο πρότυπο της φυλής, όσον αφορά στη φύση του χαρακτήρα τους και την εμφάνισή τους, μπορούν να χρησιμοποιηθούν αργότερα ως ζώα αναπαραγωγής. Οι κριτές της VDH, οι οποίοι εγκρίνουν, εάν ένας σκύλος είναι κατάλληλος για αναπαραγωγή, δίνουν μεγάλη σημασία στην υγεία των ζώων κατά την αξιολόγησή τους. Ως εκ τούτου, τα Μπουλμαστίφ θεωρούνται ουσιαστικά ως μια πολύ υγιής φυλή με ένα περιορισμένο αριθμό ασθενειών, χαρακτηριστικών για αυτή τη φυλή σκύλων. Όπως και σε άλλα μεγαλόσωμα Μολοσσοειδή, στην ομάδα των οποίων κατατάσσεται το Μπουλμαστίφ, υπάρχει μια τάση για προβλήματα με τα ισχία (HD) και άλλες διαταραχές του μυοσκελετικού συστήματος, καθώς και για παθήσεις του καρδιακού μυός.
Η περιποίηση του τριχώματος των Μπουλμαστίφ γίνεται πολύ εύκολα. Χάρη στο κοντό, λείο και σφιχτό τρίχωμά του, αρκεί απλώς να το βουρτσίζετε που και που, ώστε να απαλλαγείτε από πιθανές ακαθαρσίες ενός εκτεταμένου περιπάτου στην ύπαιθρο.
Πολύ περισσότερο χρόνο θα πρέπει να αφιερώνουν οι ιδιοκτήτες ενός Μπουλμαστίφ για την εκπαίδευσή του. Η ιδιόρρυθμη φύση του χαρακτήρα αυτού του «ξεροκέφαλου» τετράποδου ζώου, το ισχυρό μέγεθός του, καθώς και το γεγονός ότι σε ορισμένες χώρες έχει προστεθεί στη λίστα των επικίνδυνων ή δυνητικά επικίνδυνων φυλών σκύλων, απαιτούν έναν έμπειρο χειριστή σκύλων, ο οποίος θα παρέχει στο σκύλο του μια στοργική, αλλά συνεπή εκπαίδευση. Στην καλύτερη περίπτωση, η εκπαίδευση αρχίζει ήδη αμέσως μετά τη γέννηση από τη μητέρα-σκυλίτσα και τον εκτροφέα, και συνεχίζεται για μια ζωή από το νέο ιδιοκτήτη. Η εκπαίδευση του σκύλου συμπληρώνεται κάλλιστα με την κλασική εκπαίδευση της υποταγής. Αυτή η μορφή «εργασίας» προσφέρει συχνά στους πρώην σκύλους εργασίας περισσότερη ευχαρίστηση από ότι ένας μακρινός περίπατος. Λόγω της μέσης επιθυμίας τους για κίνηση τα ήρεμα τετράποδα μπορούν επίσης να διαμένουν σε διαμερίσματα της πόλης, παρά το μέγεθός τους. Παρ’ όλα αυτά, κάθε Μπουλμαστίφ έχει ανάγκη την έξοδο μία έως δύο φορές ημερησίως, ώστε να είναι πλήρως απασχολημένο.
Στην ουσία ένας σκύλος που ενθαρρύνεται με τέτοιο τρόπο σωματικά και πνευματικά, ακολουθεί πιο πρόθυμα τις εντολές και διαταγές των ανθρώπων του. Με την κατάλληλη εκπαίδευση και τις επαρκείς επιβραβεύσεις ο άλλοτε σκύλος-προστάτης και αστυνομικός σκύλος γίνεται ένα αφοσιωμένο και φιλικό μέλος της οικογένειας, το οποίο όχι μόνο προστατεύει αξιόπιστα τους ανθρώπους του, αλλά μπορεί επίσης να σταθεί πιστός στο πλευρό τους για μια ζωή.
Σας ευχόμαστε αξέχαστες στιγμές με το Μπουλμαστίφ σας!
Ως έξυπνοι και ζωηροί σκύλοι συντροφιάς, τα μικρόσωμα, ολόλευκα Μαλτέζ ενθουσιάζουν πολλούς ζωόφιλους. Είναι το ιδανικό κατοικίδιο για να κάνει παρέα σε ανθρώπους, που θέλουν να έχουν τριγύρω τους ένα τετράποδο φίλο, και που τους αρέσει να φροντίζουν το απαλό τρίχωμα.
Ένα Πίντσερ σε μικρογραφία; Μην ξεγελιέστε! Το Μίνι Πίντσερ είναι ένας «πραγματικά γενναίος σκύλος». Όποιος ψάχνει ένα χαριτωμένο και ήρεμο σκυλάκι του σαλονιού, τότε το Μίνι Πίντσερ δεν είναι γι’ αυτόν. Παρά το μέγεθός του, ο ζωηρός οικογενειακός σκύλος έχει τεράστια επιθυμία για άθληση και άσκηση και έχει τους ανθρώπους του στο τρέξιμο από πολλές απόψεις.
